Aynaya baktığımda pekte hoşnut olmuyorum artık.

Hayır iç iç sapıt nereye kadar dimi? Bu aralar en çok sorguladığım kişi kendimim,kendimi yargılamak sorgulamak sık yaptığım şeyler kesinlikle değil.Hatta bende böyleyim,yaptım bir hata der kapatırım mevzuyu.Alkollüyken yaptığım hatalar zaten artık sınırı aştı.O gerizekalıya olan sinirim,öfkem,hırsım en çokta o zamanlar ortaya çıkıyor.Sevmek mi takıntı mı yanlızlık mı bu tavrım bilmiyorum.Tek bildiğim uzun süre kendimi dinlemek istiyorum,gece hayatını,alkolü bırakıp sakin bir hayat sürmek istiyorum.Aşka inancımı kaybettim zaten artık o konuyu hiç açmıyorum bile,insanların sevgilerine bile inanmıyorum.Zaten iyi kalpli adamlarda benden hoşlanmıyor.Ne zaman iyi kalpli bir adam bulsam benden gram hoşlanmıyor şaka gibi.Nerde var kötü,aklı sikinde,mehametsiz bir adam onların ilgisini çekiyorum.En çok kendime kızıyorum bu ara kendimde düzeltmek istediğim şeyler olduğunu fark ediyorum.Ben böyleyim diyip kaçamayacağım sanırım artık bazı şeylerden.Bu ara kendimle yüzleşiyorum pekte iyi şeyler yapmamış bir kadın görüyorum.

Kendimi kaybettim çok,affetmemem gereken çok şey affettim seviyorum seviliyorum dedim bahaneler buldum.Kendime yapılmamasını istediğim şeyleri karşımdakine yaptım hak etmiştin dedim ki hala kendiyle beni bir tutuyor olamaz.Yanlış arkadaşlıklar yaptım ,her bir bokumu olur olmaz belkide hoşlanabileceğim insanlar bile biliyor yaşadığım iğrençlikleri,yaşadığım her özeli.Güçsüz olduğum her saniye mutluymuş gibi kendimi kandırmaktan yoruldum sanırım artık hissettiğimi yaşamalı sakin bir hayata geçmeliyim.